କିଛି କ୍ଷତ ମଲମର ଆବଶ୍ୟକତା ରଖେ ନାହିଁ । ସବୁଦିନେ କ୍ଷତ ହୋଇ ଯନ୍ତ୍ରଣାର ଯଉଘରେ ନିତିନିତି ସିଝୁଥାଏ । କିଛି କ୍ଷତ ସବୁଦିନେ ରୁଗୁରୁଗୁ ପରାଶର ମିଠା ମିଠା ସ୍ବର , କିଛି କ୍ଷତ ଶୁଖିଯାଇ ଭଲ ହେଲାପରେ ମଧ୍ୟ ଦାଗତିଏ ଛାଡିଯାଏ ଯାହା ଉପରେ ବେଳ ଅବେଳରେ ବୁଲିଆସେ ହାତ । ଆଉ କିଛି କ୍ଷତ ସବୁ ଦିନେ ଅଦୃଶ୍ୟ ଅଥଚ ହୃଦୟର ଲାଲ୍ ଅଳିନ୍ଦରେ ନିଜ ସୁଦୃଢ ଅସ୍ତିତ୍ବ ଯାହିର୍ କରୁଥାଏ । ପଢନ୍ତୁ ଶକୁନ୍ତଳା ବିନ୍ଧ।ଣିଂକ ଗଳ୍ପ “ଛକି ଶୁନ” http://www.ameodia.com/?p=3664
No comments:
Post a Comment